Próchnica
Ludzki komplet zębów jest nieodwołalnie ustalony i ograniczony i w miarę upływu czasu może tylko ulegać zepsuciu, co też dzieje się w XX w. ze znacznie gorszymi skutkami niż kiedykolwiek. Według wielu opinii współczesne pożywienie jest zbyt długo gotowane, zbyt miękkie, kleiste i przeznaczone dla ludzkości o źle dopasowanych sztucznych szczękach. Bez wątpienia jakość współczesnej diety pozostaje w związku z dzisiejszą próchnicą, mają tu również znaczenie rafinowane węglowodany i częste spożywanie słodyczy między posiłkami. Człowiek neolityczny i wieku żelaznego byłby zdumiony, gdyby słyszał o nowoczesnych poradach dentystycznych, zalecających żucie i zjadanie pokarmu wyłącznie w porach posiłków, a mimo to próchnica występowała już u człowieka paleolitycznego, stwierdza się ją w ponad 1% zębów południowoafrykańskich australopiteków. Zestawienie obejmujące 12 000 zębów z wieku kamienia i żelaza z Francji i Belgii wykazało obecność próchnicy w 8%, zepsute zęby spotykano normalnie u dorosłych. Zębów z bliższego nam w czasie średniowiecza nie można wydobywać . badać z taką samą bezkarnością; doniesienie z Norwich stwierdza brak przed śmiercią 1 zębów u zmarłych w średniowieczu, u 18% próchnicę. Odgrzebana przez koparkę w r. 1965 Anne Mowbray, która jako członek rodu Plantagenetów nie dożyła nawet 9 lat, miała wśród zębów mlecznych 4 zepsute, a 2 spośród stałych próchnicze. Być może królewska dieta w XV w. miała wiele podobieństwa do sposobu odżywiania się zwykłego człowieka w XX w. choć na pewno nie zawierała dużych ilości cukru i pozbawiona była białej mąki.
