Meprobarnat (Meprobamate, Meprobamatum, Miltown) jest najważniejszym przedstawicielem tej grupy. Lek ten, podobnie do innych z tej grupy, działa stosunkowo silnie uspokajająco-nasennie, co wynika z jego tłumiącego wpływu na twór siatkowaty. Meprobamat zmniejsza napięcie mięśni szkieletowych w wyniku hamowania polisynaptycznych odruchów rdzeniowych oraz działa przeciwdrgawkowo. Meprobamat jest stosowany w leczeniu nerwic, usuwa niepokój, wzmożone napięcie i lęk. Działa korzystnie w zaburzeniach psychosomatycznych i schorzeniach somatycznych ze współistniejącymi zaburzeniami emocjonalnymi. W zespole abstynencyjnym u alkoholików hamuje pobudzenie emocjonalne i zaburzenia afektywne. Stosowany jeąt niekiedy pomocniczo w leczeniu padaczki i choroby Parkinsona oraz niektórych innych stanów wzmożonego napięcia mięśniowego. Obecnie lek jest rzadko stosowany. Meprobamat może wywoływać liczne reakcje niepożądane. Do najczęściej spotykanych należą reakcje uczuleniowe, występujące według niektórych opracowań statystycznych u ok. 3% leczonych. Występują zatem takie objawy, jak pokrzywka lub obrzęk oraz osutka grudkowata pojawiająca się po kilku dniach stosowania leku. Do rzadszych objawów można zaliczyć stany spastyczne oskrzeli. Bardzo rzadko obserwowane były groźniejsze powikłania świadczące o uszkodzeniu układu krwiotwórczego — leukopenia, anemia aplastyczna, trombocytopenia i agranulocytoza. Opisywano także wzrost temperatury ciała i dreszcze. Meprobamat, szczególnie stosowany w dawkach większych od zalecanych jako przeciętne, może wywołać zaburzenia krążenia i spadek ciśnienia tętniczego.
